تتو کن کل تاریخو

تتو کن روی دستت اون نگاهِ آتشینت رو

که تا یادت نره روزای سختِ سرزمینت رو

تتو کن روی دوشت ناشکیبا نقشِ صد خنجر

به یادِ زخم هایی که همیشه خوردی از یاور

تتو کن کلِ تاریخو رو پیشونیت که تبداره

توی دنیای سردی که صداقت چوبهِ داره

تتو کن روی سینه اون غمِ بی رحمِ سرکش رو

که تا دیوار بگیره هرچه زودتر تِکسِ مرگش رو

تتو کن اون رفیقی رو که میراثش یه رنگی بود

چقد دیر اومدی دنیا، چه حیف! دَورِ زرنگی بود

تتو کن اون رفیقی رو که تو عشقِ وطن گم شد

همونکه با همه جونش شریکِ رنجِ مردم شد

تتو کن شعرمو شاید با تو زنده بمونه شعر

سکوته زندگی انگار، یه مرگِ بی بهونه شعر.

ه.ر

مرداد 1401