مرگ مخاطب

«امر هنری، نتیجۀ نگرش و دورنمامندکردن هستی است؛ و خلق هنری، زمانی اتفاق می‌افتد که انسان بخواهد و بتواند درک خود را برای خودش و دیگرانی که بعداً در جایگاه بیننده یا خواننده قرار می‌گیرند، ثبت کند. تا اثری نباشد، مؤثری نخواهد بود، و در لحظۀ خلق، مؤلف و مخاطب و متن، هرسه یکی هستند و توجه داشته باشید که نه در فرانسه و نه در نیویورک هیچ‌ وقت این را نگفته‌اند و به گمانم آن را به آسانی درنخواهند یافت. اندیشمندانی که هنر را صرفاً نوعی بیان می‌دانند، وجه دیگر آن یعنی نابیّت یا کمال را در نظر نگرفته‌اند. آنها مجبورند برای بیان، مخاطبی هم متصور شوند و این مخاطب فرضی، ناگزیر تعریفی هم خواهد یافت و دارای جایگاه طبقاتی نیز خواهد شد؛ در نتیجه، مؤلف مجبور به انتخاب سطح خاصی از مخاطبان می‌گردد.» (از متن مقاله)

لینک دانلود:

http://s9.picofile.com/file/8280104626/%D9%85%D8%B1%DA%AF_%D9%85%D8%AE%D8%A7%D8%B7%D8%A8_%D9%87%D9%88%D9%85%D9%86_%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D8%B9%DB%8C.pdf.html